Πριν πιάσουμε τις μάνικες… ας πιάσουμε την ευθύνη

 

Το τριήμερο 8, 9 και 10 Αυγούστου, Ο Κούρος Μεγάρων απέδειξε στην πράξη τι σημαίνει αφοσίωση, ευθύνη και αγάπη για τον τόπο. Με συνεχείς περιπολίες, πρωί και απόγευμα, χωρίς διακοπή, τα μέλη του παρέμειναν στις επάλξεις, παραμερίζοντας προσωπικό χρόνο, δουλειές, ξεκούραση — ακόμα και τις οικογένειές τους. Ήταν εκεί, σε κάθε γωνιά του βουνού, όχι επειδή τους το επέβαλε κάποιος, αλλά επειδή γνωρίζουν καλά πως η πρόληψη σώζει ζωές και δάση.

Αυτή η στάση είναι μάθημα για όλους μας. Είναι και προειδοποίηση: ό,τι βλέπουμε να καίγεται στις οθόνες των τηλεοράσεών μας μπορεί αύριο να είναι η δική μας γειτονιά, το δικό μας βουνό, το δικό μας σπίτι. Δεν μπορούμε πια να περιμένουμε να ανάψει η πρώτη σπίθα για να κινητοποιηθούμε. Οφείλουμε να περιφρουρούμε τον τόπο μας πριν χρειαστεί να τον σώσουμε.

Το παράδειγμα του Κουρού πρέπει να γίνει φάρος. Να αφυπνίσει συνειδήσεις. Να γεννήσει την αίσθηση προσφοράς — όχι μόνο στους μεγάλους, αλλά κυρίως στη ΝΕΟΛΑΙΑ μας. Ο τόπος μας έχει ανάγκη από νέα πνοή, από χέρια πρόθυμα, από καρδιές που χτυπούν για το κοινό καλό. Και η νέα γενιά πρέπει να μπει μπροστά. Όχι αύριο — σήμερα.

Μην γυρνάμε την πλάτη στον τόπο που μας γέννησε. Δεν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία. Το περιβάλλον, η ασφάλεια, η ζωή μας — όλα εξαρτώνται από την πρόληψη, τη συμμετοχή, την προσφορά.

Ας εμπνευστούμε, λοιπόν, από εκείνους που ήδη δείχνουν τον δρόμο. Και ας τον ακολουθήσουμε.